I can fly But I want his wings I can shine even in the darkness But I crave the light that he brings

Amara "Mara" LaRossa, dawniej Atossa

ur. 548 rok p.n.e - Babilon, anioł

Członek wydziału anielskiego

Wydarzenia z przed naszej ery wydają się odległe, wspomnienia blakną, a bliscy ci ludzie umierają.

Gdy jest się nieśmiertelnym i wiecznie młodym, czas przestaje mieć znaczenie, pośpiech jest ci nie znany, wszystko co niegdyś ważne, teraz staje się kupką kurzu. Mimo tego wszystkiego ona nadal pamięta. Porównuję zmiany jakie zachodziły przez wieki, w świecie który kiedyś znała. Była obserwatorką zniszczeń niosących, śmierć i zgubę, dla ludzkości. Świadkiem powstawania, nowych imperiów i królestw, państw. Widziała jak jedne dynastie upadają dając początek innym. Spadająca niczym deszcz z nieba, by chronić od złego i uleczać rany. By przebaczać tym którzy zbłądzili.

Wychowana została w potężnym rodzie szlacheckim, który przez lata świetności cieszył się dużym poważaniem, oraz majątkiem. Za panowania Nabonida, ród ten straciła swą pozycję przez bunt przeciwko władcy Babilonu, a całe państwo zdobyte zostało przez Persów. Właśnie w tych czasach na świat przyszło, trzecie dziecko Sahariba i Roxanny, którzy nadali dziewczynce imię Atossa. Była oczkiem w głowie rodziców, przez co często padała ofiarą zgryźliwych docinków braci, próbujących wrócić w łaski rodzicieli. Z wiekiem uroda dziewczyny wzbudzała co raz większy zachwyt, dlatego też zaczęto spekulować, nad jej za mąż pójściem. Tak, zaledwie trzynastoletnia dziewczyna, już otoczona była mężczyznami, szukającymi nowej żony. Wychowywana w okresie ciągłych najazdów ze strony wrogich państw i wywózek ludności, nauczyła się wiele o ludzkim cierpieniu i pomocy innym. 

Jeszcze jako dziecko, nieświadomie przejawiała ogromną empatię, względem innych. Sytuacja jej rodu pogorszyła się gdy bracia, zmuszeni sytuacją w państwie, wyruszyli na zachód, gdzie zostali zamordowani. Przez wiele miesięcy, wieści o ich wyprawie, nie przychodziły do rodziny. Sama o śmierci rodzeństwa, dowiedziała się gdy posłaniec rok po tym wydarzeniu przybył by ich powiadomić.

To właśnie wtedy ciężar rodzinnej tragedii, spadł na Atosse,  a jej rodziciele postanowili szybko wydać ją za mąż. Jakież było ich zdziwienie, gdy ich jedyne dziecko zakochało się w nieznajomym mężczyźnie. Właśnie wtedy poznała Atroxa, mężczyznę o ciemnych włosach i oczach koloru stali. Pierwszy raz poznała znaczenie słowa słowo miłość i wiedziała że nie może dłużej bez niego żyć. W wieku osiemnastu lat wyszła za niego. Jako żona była uległa i opiekuńcza. Rozumiała jego zadanie i wspierała go na każdym kroku. Niestety nie dane było jej cieszyć się szczęściem, bowiem pięć lat po poznaniu Atroxa, gdy tego nie było,  w ich domu pojawili się perscy żołnierze. Nie wiedziała czemu przyszli. Wystraszona ich gwałtownym zachowaniem, skryła się w domu. Mieli przewagę, to była kwestia czasu gdy została, wywleczona z domu, gdzie przez wiele godzin jej ciało przypalane było rozżarzonymi prętami, oraz ranione przez ciosy zadane przez napastników. Była to śmierć męczeńska, nie nadchodząca przez długi czas. Umarła ujrzawszy płomienie pochłaniające jej dom.

Gdy ponownie otworzyła oczy, zdała sobie sprawę że śmierć była dopiero początkiem, bramą do innego życia, którego właśnie zasmakowała. Anielica w szeregach Boga, tułająca się po świecie, niosąca ulgę i wybaczenie, dla tych którzy nie zaznali pokoju. Mimo swego zadania, nigdy nie zapomniała o swym mężu. Przez tysiąclecia szukała go po świecie, nie tracąc nadziei. Z czasem żal i smutek przepełniły jej serce, wiedziała że jeśli go nie odnalazła on musiał już nie żyć. Mimo ogromnego cierpienia i pustki wypełniającej jej duszy, nie oddała się ciemności. Jej światło przygasło, jednak nadal tli się w ciemnościach. Gdy ponownie po długiej podróży zjawiła się w Ameryce, dostała niezwykłą propozycję, w której ujrzała nową szansę, na ocalenie tego świata, właśnie dlatego jej kroki skierowały ją do B.P.R.D.

Powiadają że oczy są zwierciadłem duszy. Gdy zajrzysz w jej oczy, ujrzysz wiele troski, dobroci i głęboko skrywanego żalu. Przez wieki, jej charakter bledł... Zanikał, stając się jedynie namiastką, żywej niegdyś Atossy. Z niewinnej, uległej kobiety, stała się bardziej pewną siebie i śmielszą. Wrodzona empatia pozostała do dziś, jednak litość dla każdej zagubionej jednostki, przerodziła się w sprawiedliwy osąd, niekiedy będący surową prawdą. Jest istnym przykładem anielicy. Widok przemocy, czy cierpienia sprawia, że sama czuje ból, dlatego też nie popiera działania niektórych jednostek. Walczy tam gdzie nie ma już nadziei, a gdy zanikną wszelkie szanse, ubolewa nad swoją klęską w osamotnieniu. Bywa uparta i niekiedy szczera do bólu, szukająca wszędzie lepszej strony wyjścia.

Nieświadomie pielęgnuje głęboko skrywany w sumie smutek i cierpienie, które przypominają jej o stracie jakiej doznała.

Średniego wzrostu kobieta o wyrzeźbionej sylwetce. Nie można nazwać jej wychudzoną, bowiem jest zaokrąglona tam gdzie powinna. Jej skóra barwy oliwkowej, idealnie współgra z długimi za połowę pleców czarnymi falowanymi włosami. Na jej nadgarstkach często można ujrzeć kopię bransolet w kształcie węża, które nosiła za czasów swego ludzkiego życia. Skrzydła jej posiadają barwę popielatej bieli.  Jako anielica, przejawia niezwykły dar oczyszczenia. Pozwala on, na usunięcie jakichkolwiek ran, z ciała, czy też znękanej duszy, poprzez usunięcie nie przyjemnych wspomnień, a wywołaniu na wierzch tych, które dają ukojenie. Używając tego daru, musi mieć ona kontakt cielesny z daną osobą, niestety jak w większości przypadków bywa, moc ta ma swoje złe strony. Nadużycie, jej powoduję osłabienie organizmu, a także utratę przytomności.

POWIĄZANIA/NOTATKI/CIEKAWOSTKI I ALBUM

[Notka będzie poprawiana wielokrotnie, dlatego przepraszam, za jakiekolwiek błędy i tego typu rzeczy, wątki i wszelkie powiązania, jak najbardziej, w końcu dziewczyna dość długo żyję i można ją znać :). No, teraz wystarczy się ładnie przywitać: Witam.]